کلیله و دمنه شاهکاری کم نظیر و شاید بی نظیر است . گفته می شود این کتاب  به بیش از یکصد زبان برگردانده شد . در سال های اخیر پژوهشهای صورت گرفته توسط این جانب ، این نکته را آشکار می کند که کتاب کلیله ، هدیه فرهنگی مردم مازندران به فرهنگ ایران و جهان است و بر اثر اشتباه و غفلت تاریخی بعضی کاتبان ایرانی این گوهر والای فرهنگ ما به جایی دیگر ؛ به شبه قاره هند نسبت داده شد . اخیراً از مقاله ای مهم  با عنوان " سرچشمه کلیله " با خبر شدم که تصویر آن در ذیل همین مقدمه آمده است . مقاله  ای که نامبرده شد، سالها پیش در نشریه " انجمن فرهنگ ایران باستان دوره دوم فروردین ۱۳۴۴ شماره 1  "  درج شده ، ترجمه ای از شادروان مسعود رجب نیا است . (رجب نیا سالها در تهران ، معاونت کتابخانه ملی را برعهده داشت   ترجمه رجب نیا پس از گذشت نیم قرن در دائره المعارف بزرگ اسلامی بازنشر  و نگارنده بعد از  دوازده سال تلاش در این زمینه  برای اولین بار از وجود آن با خبر می شود ) اصل مقاله به قلم ایرانشناس پاکستانی اهل سند ؛  شادروان  دکتر نبی بخش بلوچ است که در تاریخ ، فولکلور ، باستانشناسی ، مردم شناسی ، موسیقی  ، فرهنگ و تمدن اسلامی  آثاری ارزشمند از او باقی است  . اهمیت مقاله ، اثبات ایرانی بودن کلیله و دمنه و نفی منشا هندی برای آن است .  فرصت را غنیمت شمرده ، نظریه عالمانه دانشمند برجسته پاکستان  پروفسور نبی بخش بلوچ  را که تاکید بر ایرانی بودن  کلیله محتوای آن است و نتایج پژوهش اینجانب با آن سازگاری دارد با خوانندگان  محترم در میان می گذارم . دکتر نبی بخش بلوچ هشت سال پیش ، در 94 سالگی در حیدرآباد پاکستان در گذشت . ایشان از دانشگاه کلمبیا درجه دکتری گرفت به کسب نشان های متعدد فرهنگی در کشور خود  نیز نائل شد و از  برکت فضائلی که داشت او در سند پاکستان و میان مردم ، کتابخانه ای سیار لقب گرفت ..........................                             .