درويش علي كولاييان

شاید قدری عجیب باشد اما این یک واقعیت است . در نیم قرن اخیر علیرغم هزینه کرد از محل ثروت عظیم منابع نفت و گاز که به بیش از هزار ملیارد دلار می رسد ، امروز اقتصاددانی که دلسوز اقتصاد کشور است به دنبال طرحی برای برون رفت از فقری گسترده است . قبول این مطلب کمی دشوار است چرا که معمولاً سیاستمداران در مظان اتهامند . اما کمی تامل موضوع را روشن می کند . نیم قرن پیش به آن سو در ایران ما همانند قریب به اتفاق کشور ها مالیات مردم تامین کننده بخشی کلان از بودجه بوده است اما از آن مقطع به این سو ، قضیه به ظاهر واژگون می شود و به ظاهر مالیات مردم بخشی محدود از بودجه دولت و بخش عمده بودجه از محل فروش نفت و گاز ملی شده به مردم ایران و به مردم دیگر کشور های جهان تامین می شود . اینجا تحولی تاریخی را شاهدیم که در کشور ما ایران واقع می شود . از این زمان به بعد دولت ها در ایران به ظاهر پیوندی ضعیف به لحاظ مالی با مردم خود پیدا می کنند . چرا که رقم عمده ای که حاصل فروش از نفت و گاز کشور است جای مالیات مردم را گرفته است . مردم اگر از عدد و رقم مالیات مستقیم خود به دولت همیشه آگاه می شوند اما از رقم نوظهور ی که عمده است و به صندوق دولت ریخته می شود و آن نیز متعلق به خود مردم است آگاه نمی شوند فقط به این دلیل که اقتصاددان ما آن را درآمدی غیرمالیاتی اعلام می کند ، فقط به همین دلیل ! این همان ناتدبیری است که فقط از روی عادت و مطابق الگویی کهنه اتخاذ شده است .در آن الگو ثروت کلان و نقد مردم از منابع نفت و گاز غیر مالیاتی اعلام می شود . کاری که به گونه ای کاملاً عریان ، عاری از نو اندیشی و تدبیر و از جانب اقتصاددانان ما بوده است . اقتصاددانان رسمی ما با این نگاه خود مردم را از رقم واقعی مالیات خود به دولت بی خبر گذاشته در عمل سرپرستان ده ها ملیون خانوار ایرانی را از رقم عمده مالیاتی خود بی خبر نگاه داشته اند و در حقیقت چشم بندی به چشم مردم زده اند . از این راه چشم ملیون ها ناظر بی مزد و مواجب که نظارت عمومی نیرومندی را شکل می دهند از نظارت بر یک جریان عظیم مالی در کشور بسته ماند و بسته می مانَـد . اختلاس های عظیم روی می دهد و این جاست که مرثیه کارشناسان اقتصادی ما برای فقری که در میان نشسته قدری عجیب و قابل تامل می شود .

منوي سايت

Syndicate

جديد ترين مطالب