پرسشی که سال ها از سوی اقتصاددانان رسمی کشور همچنان بی پاسخ است . سوال مثل همیشه واضح و روشن است و آن اینست : عالیجنابان !  شما چرا درآمدهای نفت و گاز ملی شده ایران را که طی نیم قرن اخیر همیشه نقد بود و هنگفت ، به عنوان بخشی از مالیات مردم نمی شناسید ؟ چرا به رسمیت  شناختن این مالیه عظیم به عنوان بخشی از مالیات مردم برایتان غیر ممکن است ؟  شما امروزهم مثل همیشه ، مالیه ای عظیم متعلق به مردم را که بخش اصلی درآمد های دولت و حکومت در ایران است ،  چه در کلاس درس و چه در عمل ، درآمدی غیر مالیاتی قلمداد می کنید  . چرا ؟ قدری اندیشه کنید تا از قید و بند یک عادت زیانبار و فاجعه آمیز خلاص شویم و شما تغییری مهم را برای میهن ما به ارمغان آورید . 

 

 

مکاشفات دوستان اقتصاددان ما به فاج فکتور (Fudge Factor)  هم کشیده شد .  ریشه‌یابی گسترش فساد در جمهوری اسلامی آن ها را به شگفت گویی کشانده است  . خود غافل اند که همه این گرفتاری از  الگوی کهنه شان آب می خورد  . صد ها و صد ها  میلیارد دلار  مالیه حاصل از نفت و گاز متعلق به مردم ،  طی نیم قرن اخیر  که نقد و بسیار هنگفت  بوده است ، تحت فتوای این عالیجنابان ، درآمد غیر مالیاتی برای دولت معرفی شد و هنوز هم می شود . با چنین فتوایی که اقتصاددانان  ما مفتی آن می شوند ، مردم از همه آنچه  که  از  میراث نقد و گرانبهای خود به دولت  و حکومت می دهند بی خبر گذاشته می شوند . اگر دادن این مالیه هنگفت چون آیتم های مالیاتی دیگر ، بخشی از مالیات مردم شناخته می شد ، مردم مانند دیگر آیتم های مالیاتی  قبض و رسیدی برای آن در یافت می نمودند ، از سهم خود و پرداخت سهم خود و از مقدار و میزان آن ، همه ساله  با خبر می شدند و سر پرستان خانوار ها در ایران قهراً  ناظر مالی بی مزد و مواجب می شدند و نظارت عمومی نیرومندی در این میان خلق می شد که قویاً  با فساد و اختلاس مقابله می کرد و مانند هر پروژه بزرگ ملی در جریان هزینه ، نقش مهم نظارت از سوی جمعیت ده ها میلیونی مردم  جریان می یافت .  اما  افسوس ، شاهدیم با فتوای نادرست اقتصاددانان و جزم اندیشی شان ، درآمدهای نقد و بسیار هنگفت  نفت و گاز  ملی شده  ایران ، کماکان و طبق الگوی کهنه اقتصاددانان ایرانی غیر مالیات محسوب  می شود و با فتوای زهر آلود شان طی تمامی  نیم قرن اخیر این اتفاق ادامه دارد . حالا ، طلبکار ایشانند و یکی از همین عالیجنابان امروز  فاج فکتور را  برایمان علم می کند !! فاعتبروا یا اولی الابصار !

گفت‌وگو با موسی غنی‌نژاد درباره ریشه‌های جا ماندن اقتصاد ایران از رقبای منطقه‌ای و جهانی در دارایان داشته های  اقتصاد ایران به نقل از تجارت فردا  شنبه, 10 اسفند 1398 ساعت 17:33:

 موسی غنی‌نژاد در تحلیل دلایل جا ماندن اقتصاد ایران از رقبای منطقه‌ای و جهانی بر یک مشکل مبنایی تاکید می‌کند :  «مشکل ما نه مشکل مدیریت است، نه مشکل اقتصاد و نه حتی مشکل سیاست به معنای کلی کلمه؛ مشکل ما ایدئولوژی است. ما گرفتار نوعی ایدئولوژی شده‌ایم که دست و پای مملکت را برای هرگونه پیشرفت بسته است.» این اقتصاددان البته تاکید می‌کند که ایدئولوژی مورد اشاره هیچ ربطی به مذهب و اعتقادات اسلامی ندارد «و بیشتر شبیه به نوعی ایدئولوژی کمونیستی است». عبارتی که نقل شد خلاصه اظهارات موسی غنی نژاد و به همین شکل نیز در گزارش آمده است . علاقمندان می توانند مفصل گزارش را در منبعی که نام آن را آورده ایم مشاهده فرمایند .

حمایت مردم تکیه گاه  اصلی اصلاح طلبی است و اصلاح طلبان در جلب حمایت مردم نا موفق بوده اند .  این  فعالین سیاسی یعنی اصلاح طلبان ، گناه را به گردن رقیبان می اندازند ، رقیبانی که به اصول گرایان  موسوم شده اند . آیا واقعیت همین  است ؟ نظاره گر میدان مردمند و حرف حساب را مردم اگر بشنوند به آسانی از آن نخواهند گذشت .  معمولاً حرف حسابی که بخش قابل توجهی از مردم آن را درست بدانند و بخش قابل توجه دیگر آن را نادرست بیانگارند  ، پیش برد آن کاری مشکل است . اصلاح طلبان حرف حسابی که می توانست پشتیبانی همه مردم را به خود جلب کند متاسفانه با غفلتی نا بخشودنی ، کنار گذاشته اند .  به راستی این حرف حساب چه می توانست باشد  یا بهتر بگوییم  ، چه می تواند باشد ؟ به خاطر بدعتی که این حرف حساب با خود دارد شاید محافظه کاران  افراطی آن را بر نتابند  ، رویا رویی با بدعتی ویرانگر که طی نیم قرن اخیر با آن دست به گریبانیم بدعتی  دیگر را که راه حل ما ا ست ، ضروری می سازد . اصلاح طلبان به ماجرایی معیوب که در زندگی امروز ایرانیان نقش بازی می کند ، تا امروز هم  بی اعتنا باقی مانده اند  .

بدعت ویرانگر کدام است ؟

آقای کاتوزیان سال ها و سال هاست که ایران را بدون دلیل از کشور های شرقی و آسیایی کاملاً استثنا می کنند . اصطلاحی که ایشان باب کرده عده ای را  به بیراهه کشانده است .

همایون کاتوزیان چشم های خودش را به قحطی های دوره ای در تاریخ ایران بسته است . همان قحطی ها  و خشکسالی  ها که می آمد و می رفت و  هر بار با آمدنش همه چیز حتی قوانین نیم بند را  که پا می گرفت با خود می برد و در منطقه ای وسیع  از امپراطوری همه چیز از نو و  فقط با دخالت حکومت های نیمه جان در مرکز پا می گرفت و به دنبال آن  اشرافیت و مالکیت در همان منطقه ، دوباره به دسته و گروهی تازه تعلق می گرفت .(( نگاه کنید به جامعه قحطی و جامعه شناسی قحطی ( نگاه به عاملی بازدارنده در تکامل اجتماعی شرق ). منبع  : اطلاعات سیاسی اقتصادی خرداد و تیر 1383))