نبود شفافیت در رابطه مالی دولت و مردم ، موضوعی است که توجه اقتصاددانان ما تا کنون به آن جلب نشده است  . اقتصاددان ما گویی قادر به درک این مساله نیست و نمی داند ضروری ترین شفافیت و آسان ترین آن همین است که خانوار ایرانی شفاف بداند ، مهمترین رقم مالیه  متعلق به او که هر سال به صندوق دولت یا به خزانه می رود چه میزان و کدام مبلغ است .

1-      در آن مقاله آقای چشمی معتقد است که  :  " اقتصاددان  در نهادهای سیاستگذاری به تنظیم سیاست‌ها و اصلاح قواعد و قوانین به دولت کمک می‌کند . "

2-      در آن مقاله آقای چشمی معتقد است که :" مردم از اقتصاددانان می‌خواهند تا برایشان تحلیل کنند ،  راهکار بدهند و نتایج خوب برایشان محقق کنند."،

 بر اساس آنچه که ایشان از وظائف اقتصاددانان برشمرده اند ، متاسفانه در مهمترین و حیاتی ترین سوژه اقتصادی تاریخ معاصر ایران ، همه اقتصاددانان به شمول آقای چشمی و همقطاران و پیش کسوتان ایشان ، شانه خالی کرده اند . به عبارتی دیگر ، در مورد بزرگترین جریان مالی کشور طی پنجاه سال اخیر ، یعنی مالیه نفت و گاز که حق و میراث نقد مردم  و دارای ظهوری کاملاً بی سابقه در اقتصاد سیاسی ایران است ، اقتصاددان ایرانی به دور از نوآوری و ابداع عمل کرده و می کند. او طبق عادتی مانده ازگذشته ، درآمد عظیم مالی نفت و گاز را  هنوز هم درآمدی غیر مالیاتی  برای دولت شناسایی می کند .  شاهد است درآمدی عظیم و بی سابقه و نقد ، عملاً و به طور عمده جایگزین درآمدهای مالیاتی دولت شده است .او شاهد است دولت آن را به جای مالیات مردم ، در اداره کشور به کار میگیرد . اقتصاددان ایرانی شاهد این ماجراست ،  می بیند دولت ها  در عمل و به حسب ظاهر ، به مدد منابع نفت و گاز، با حداقل وابستگی به کار مردم و ظاهراً با حداقل وابستگی به مال مردم  ، کشور را اداره می کنند . اقتصاددان می بیند غیرمالیات دانستن درآمدهای نفت و گاز  ، دولت ها را به لحاظ مالی گسیخته از مردم نشان داده ، همیشه عاملی در جهت ناپایداری یا همان بحران  شده است اما ،  اما او هنوز هم به غیر مالیات برشمردن درآمدهای نفت و گاز پایبند است و با تکرار بی حاصل اصطلاح " حکومت رانتی !!"  در شرح ناکامی ها بسنده می کندو فقط همین !

مطلبی که ارائه میشود در شکل کامل خود سخنی مفصل و طولانی است و در آینده منتشر خواهد شد اما اکنون سعی میشود کوتاه ،  نکته ای در خور توجه را  به خوانندگان تقدیم نمایم   .