موسی غنی نژاد در مقاله اخیر خود در تجارت فردا ،برای آشکار نمودن ماجرای دکتر شریعتی پر بیراه نرفته است اما  از بیراهه رفتن پیشکسوتان اقتصاددان خود و بیراهه ای که اوخود امروز در آن گام بر می دارد بی خبر است و آشکارا از آن غفلت می ورزد  .

«کلیله و دمنه» عنوان یکی از قدیمی ترین و معروف ترین کتاب های ادبی ایران و جهان است. مشحون از قصه های لطیف و پند آموز است که از زبان حیوانات نقل شده و درس  زندگی و اخلاق و حکمت و سیاست می دهد. این کتاب به بسیاری از زبان های مهم و زنده دنیا ترجمه شده و اقتباس های زیادی هم از آن صورت گرفته است.

 می گویند «برزویه» طبیب دربار انوشیروان آن را از هندوستان به ایران آورده و به امر شاه ساسانی از سانسکریت به فارسی میانه (پهلوی) ترجمه کرده است و البته مقدمه و  شاید چند قصه ای هم بر آن افزوده است. متجاوز از دو قرن پس از ترجمه پهلوی، ابن مقفع دانشمند شهیر ایرانی و کاتب دربار عباسیان (کشته شده به دستور خلیفه منصور  به سال 142 ﻫ .ق) آن را از پهلوی به عربی فصیح برگردانده است. این ترجمه عربی بعدها مبنای ترجمه های بسیاری به زبان های دیگر شده است از جمله توسط ابوالفضل بلعمی وزیر دانشمند عصر سامانیان که به سفارش امیر احمد سامانی از عربی به نثر دری ترجمه شد و این ترجمه فارسی مأخذ و مرجع فردوسی در شاهنامه قرار گرفت و در واقع از قول شاهنامه بود که انتساب کتاب کلیله به جایی به نام هندوستان عمومیت یافت.

پرسشی سال ها از سوی اقتصاددانان رسمی کشور بی پاسخ مانده است . سوال اینست : عالیجنابان !  شما چرا درآمدهای نفت و گاز ملی شده ایران را که طی نیم قرن اخیر همیشه نقد بود و هنگفت ، به عنوان بخشی از مالیات مردم نمی شناسید ؟ چرا به رسمیت شناختن این مالیه عظیم به عنوان بخشی از مالیات مردم برایتان غیر ممکن است ؟  شما امروزهم مثل همیشه ، مالیه ای عظیم متعلق به مردم را که بخش اصلی درآمد های دولت و حکومت در ایران است ،  چه در کلاس درس و چه در عمل ، درآمدی غیر مالیاتی قلمداد می کنید  . چرا ؟ قدری اندیشه کنید تا از قید و بند یک عادت زیانبار و فاجعه آمیز خلاصی یابیم و شما تغییری مهم را برای میهن ما به ارمغان آورید .